Hepi börtdey tu mi :)

Uzuuuun bir aradan sonra bugün bari yazayım dedim. Mutlu olmam için bir kucak dolusu sebebim var bugünlerde. Sınav sonuçlarım iyi,sevdiklerim yanımda,sevildiğimi fazlasıyla hissediyorum ve bugün benim doğum günüüümm :) Aslında yazacak çok fazla bir şey de kalmıyor bana. Üzerimde dolaşan kara bulutları atıyorum sanırım yavaş yavaş. Pastamın mumlarını üflerken tuttuğum dilek gerçekleşmiş olacak ki her şey yoluna giriyor ve artık mutluyum. Aldığım bir sürü birbirinden güzel hediye,kutlama mesajları ve telefonda duyduğum onca güzel sesin verdiği enerjiyle bitiriyorum bugünü. Her günümün ve her gününüzün böyle güzel geçmesi dileklerimle.. Doğum günü çocuğundan kucak dolusu öpücükleeerr :))

[ Keşke bu şarkıyı bana ithaf edebilecek birileri de olsaydı :) ]

Sezen..

Kendime çok damardan bi playlist hazırladım sanırım bu gece.. Sabaha kadar Sezen Aksu dinleyesim var. Hiç eskitemediğim,her dinlediğimde aynı yoğun duygulara kapıldığım,göz yaşlarımın da eşlik ettiği şarkılar. Pek yazılacak bir şey bırakmıyorlar bana zaten. Anlıyorum ki zaman değiştirmiyor hiçbir şeyi. Tıpkı bu şarkılardaki duyguların da değişmediği gibi..

http://fizy.com/#s/1ah86n
http://fizy.com/#s/1ah86p
http://fizy.com/#s/1ajfyy
http://fizy.com/#s/1aj2h9 ( En çok ağlatan da bu )
http://fizy.com/#s/1aisc1
http://fizy.com/#s/18cyww
http://fizy.com/#s/16mv1r ( En sık dinlediğim ise bu.. )
http://fizy.com/#s/12hjmp
http://fizy.com/#s/1kkbj8

Haydi bakalım ''Sezen''li geceler herkese..

Bahar :)

Yatağımın hemen yanındaki pencereden gözlerimi kamaştıran bir ışık süzmesi vurdu yüzüme bu sabah. Allah'ım ne güzeldir ılık,ışıl ışıl bir sabaha uyanmak. Hemen kalkıp perdeleri açtım. Pencereyi de açıp,baharın güzel havasını doldurdum ciğerlerime. Küçük bir işi halletmek için apar topar dışarıya çıktığımdaysa,tam sokağın köşesini dönerken ağaçlarda minik minik çiçeklerin olduğunu farkettim. Pembeli beyazlı o küçücük çiçekler gelecek yazın ve leziz meyvelerin müjdesini verdi bana :) Aklımda bi ton yapılacak iş varken bi anda kendimi sıcacık bir baharın ortasında buluverdim. Tasalarım kayboldu birden sanki. Eve geldiğimde bi tebessüm vardı yüzümde. Hiç sevmem kış aylarını. İnsanlar ve hayatlar da soğuk gelirler bana hep kışın. Karanlık bulutlar,yağmur,kar,soğuk hep ruhumu daraltır. Tam bir sonbahar aşığı olmama rağmen,bugün ilkbaharın büyüsüne kapılmaktan alamadım kendimi. Nolur Allah'ım dedim bu güzel bahar havası gitmesin,artık sıcacık günlere kavuşmak istiyorum! Bir an durup düşündüğümde keşke sadece iki mevsim olsa dedim;ilk ve son bahar. Kampüse gittiğimdeyse uzun zamandır ilk kez bu kadar çok kişiyi sıcak havanın tadını çıkarıp,kahkahalar atarken gördüm. Mevsimler ne de çok etkiliyor insan psikolojisini.

Sanki sihirli bir değnek dokunmuş gibi yeryüzüne. Herkes ve herşey daha bir parlıyor ilkbaharda. Bir ağaç dalında gözüme takılan o küçücük çiçeklerin bu denli içimi huzurla kaplayacağını tahmin bile edemezdim..

Bu güzellikler sabah gördüğüm çiçekler :)

Bunlar da kampüsten :)

Biraz geç kaldın ama 'Hoşgeldin Bahar'. İyi ki geldin.. 

Yalnız Kuş

Bunca zaman içimde bir şeyleri büyütmüşüm büyütmüşüm.. Şimdiyse ne olduğunu yeni yeni kavradığım duygularımın dışarıya nasıl vurduğunu hayretle izliyorum. Şarkıda da söylediği gibi ' Yanlış yerde geziyor bu kuş,bu yüzden yalnız uçuyor bu kuş.' Hep yanlışlara kanat çırpmışım,boşu boşuna çabalayıp,kalbimi parçalarına ayırmışım. Dönüp geriye baktığımdaysa,bunu ben yapmış olamam diyebilecek kadar hatalıymışım.. Kendime bir mektup yazmayı denedim geçenlerde. Karşılaştığım manzaraysa hep hayal kırıklıkları,gözyaşları,yalnızlıklar.. N'oluyo bana böyle ya ? Demeye başladığımdan beri de daha radikal adımlar atmam gerektiğini düşünerek,kendime gelebildim sonunda. Bir şeyleri planlı yapınca mutlaka problem çıksa da bu sefer bi rota belirledim kendime. Tabiri caizse artık uzun ince bir yoldayım. Olması gerekenler yanımda,kafam rahat. En azından artık ideallerim ve hayallerim için kanat çırpmam gerektiğini biliyorum. Büyüyorum galiba :)

Güneş'e doğru

Yazmak için ya zaman bulamıyorum ya da hep ertelediğim duygularım ve düşüncelerim yüzünden cümle kuramaz hale geliyorum. Evet bugün bir şeyler yazabilirim...
Hep bu melankolik hallerim,garip hayallerim ve fonda çalan yeni bestem yalnızlığın dibi. Her şeyi abartan halim,enteresan psikolojim yüzünden kendime dert edinir oldum iyice. Vücudum bile tepki vermeye başlar oldu bu duruma. Böyle bi nefes daralmaları,baş dönmeleri. Ani tepkiler veriyorum etrafımdakilere,şaşırıyorlar. Kime ve nasıl anlatayım derdimi ya da nerden başlayım hiç bilmiyorum. Yatağıma uzanıp da kendimle konuşmaya başladığım anlarda rahatlayabiliyorum sadece. Sürekli yalnız olmak da çok iyi gelmiyo bana. Ama bazı şeyleri paylaşma isteğimi kendimle gidermem gerekiyor sanırım. Gözümü kapatınca çooook uzaklarda buluveriyorum kendimi. Her şeyden,herkesten uzakta. Sağımda devasa ağaçlar,solumda dalgalı bir deniz. Önümdeyse upuzuuun bir yol. Yürümeye devam ettikçe güneşe yaklaşır gibi oluyorum sanki. Koşmak istiyorum. Artık güneşe kavuşup buzlarımı eritmek,çeşit çeşit renkleriyle kendimi ve hayatımı renklendirmek arzusu beliriyor içimde. Ama ne koşacak gücü bulabiliyorum ne de içimdeki soğuğu dindirebiliyorum.
Şimdilik bunun hayalini kurmakla idare ediyorum. Hep bi şeylerle yetinmek de benim tarzım işte.

14 Şubat,Mart,Nisan,Mayıs...

Nedir ki 14 Şubat ? Rant elde etmeye çalışan birkaç kişi ya da kuruluşun ortaya attığı çok gereksiz ve diğerlerinden hiç de bir farkı olmayan bir gün. Dünden beri ' Bugün ayın kaçı ya ? ' diye gezmem de bugünü hiçbir şekilde önemsemediğimin bir göstergesi sanırım. 14 olsun,15 olsun,28 olsun ne farkeder ki. Benim için mutluluğun tam anlamıyla yaşanılacağı gün umutlarımın yeşereceği,özlemlerimin biteceği gündür. Kırılan kalplerin tamir edileceği,huzura kavuşulacak olan gündür. İlla ki sevgililer günü olsun diyorsanız da,dualarımın kabul olacağı gün bugün olsun diye bir dileğim olur. Artık güneş açsın,yarım kalan güzellikler tamamlansın,bitmeyeceğine tüm kalbimle inandığım hiçbir şey son bulmasın ve sevdiklerim,değer verdiklerim hep benimle olsun. Yanlış anlaşılmalar ortadan kalksın,gözler artık gülmekten ağlasın ve çalan telefondan sıcacık bir merhaba sesi duyulsun. 

Bugünden beklentilerim de budur. Dahasında da ne gözüm var ne de gönlüm..

Benim için günün en anlamlı fotoğrafı da budur. (Görebilene..)

Geç Olmadan

"Mutsuzluğum sonsuza kadar sürer."
Vincent van Gogh, ölmeden önce yatağında yatarken...


Öylece baka kaldığım resimdir kendisi. Yüz hatlarıyla,gözlerindeki derinlikle,duruşuyla çok şeyler anlatıyor sanki bana. Çaresiz,karmakarışık,allak bullak bir hayatı çağrıştırıyor. Artık sonuna gelmişsindir. Keşkelerin vardır,pişmanlıkların,hüzünlerin,hataların.. Hepsi son bulmak üzeredir. Belki de pek de alışkın olmadığın mutluluğun merhaba deme şeklidir sana bu son. İyi mi kötü mü kararsız kaldım aslında. Geriye dönüp bakabilmek için az bir zamanın var. İstediğin kadar baksan da hiçbir şey değişmeyecek. Gidenler geri gelmeyecek. Hayallerin gerçek olamadan sönüp gidecek..
Belki de en iyisi gerçekten içindeki seni dinlemek. İnsanların ne diyeceğini ya da çevreden gelen sert bakışları görmezden gelip,o an olmak istediğin yerde,olmak istediğin şekilde olmak lazım. Tek bir adım kalmıştır aslında istediklerine ama mutlu olmak korkusuyla geri durursun. Bu resme bakınca içimden kilometrelerce yürüyebilmek,binlerce adım atmak geldi nedense. Her nedense.. Ya da her neyse..