Akıp giden zamanın ardından,dönüp hatırlamaya çalıştığın kareler birer silüettir artık. Siyah beyaz bir film şeridi üzerinden akıp gider.. Dokunmak istersin anılarına. Durdurun bu filmi diye haykırıp,'keşke'lerini silmek istersin hayatından. Ama bilmezsin ki 'keşke'lerinin eseridir bu film. Kocaman beyaz perde üzerindeki filme,ıslak gözleriyle bakan yalnızca sensindir. Senin için sızlar sadece izlerken. Yalnızca sen bilirsin o anın hayata neler katabileceğini ya da kalpten söküp götürebileceklerini.
Sevincini paylaşırsın,derdini paylaşırsın. Saatlerce anlatır,yeri gelir beraber ağlarsın bi başkasıyla. Ama hüzünler paylaşılamayan duygulardır. Kalbini açıp bakamaz kimse içinden geçenlere. Aslında olduğundan daha farklı göründüğünü farkedemez. Kalbindeki yaraları en iyi doktorlar bile göremez. Kimse dokunamaz hayallerine. Bedenin ve ruhun vardır sadece. Maddi seni görenler,maneviyatını bilemezler. Belki de bu yüzden hüzünlerimiz ve hayallerimiz yalnızca bize aittir. Hayat boyu tamamen sahip olabileceğimiz en büyük değerlerimizdir.
O yüzden zaman zaman hüzünlenmek de güzeldir. Hayalini kurduklarının gerçek olmaması da. Bırak öylece kalsınlar. 'Keşke'lerin değil,birer parçan olsunlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder