Uçsuz bucaksız bir deniz. Kendi halinde,durgun,dalgasız.. Ama ben ayağımı suya soktuğum anda köpüren deniz. Her dalgasıyla beni boğup,alabora edebilmek için çırpınan hırçın deniz. Ne istersin benden. Bıraksan da sularında biraz serinlesem. Tuzun yaksa gözlerimi ama dalgalarınla beni dövmesen. Karşında dimdik durmaya çalışan ben,yediğim her darbeyle biraz daha dibe çöküyorum. Nefes alabilmek için çırpınırken,nefessiz kalıyorum. Tam diyorum ki bu koskoca deryaya bıraksam dertlerimi,hüzünlerimi. Alsa götürse uzak diyarlara.. Ama bir de bakıyorum ki derdime dert ekleyen deniz,kabul etmiyor beni,sarıp sarmalamıyor kucağında..
Dibe çöktükçe adım atamaz hale geliyorum. Bağlıyor elimi ayağımı azgın dalgaların. Beni yok etmeye çabalıyor. Eriyip tükeniyorum sanki her nefes alışımda..
Ey koca derya! İstediğin canımsa,al canımı. Ama söküp alma yüreğimi yerinden. Bırak onunla karışayım sularına.. Sen ki kimseye ihtiyacı olmayan,istediğin canı alıp,istediğin canı veren. Ne istersin benden. Bırak kırık dökük kalbim atsın. Akan her gözyaşım,derin sularına karışsın..
İnsanın toprağı aşk şebnemi ile yoğruldu.
Cihanda yüzlerce fitne hasıl oldu
Ruhun damarına aşkın neşteri vuruldu.
Ondan bir damla aktı ve ona da "gönül" adını verdiler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder