Ocak 29, 2012

Doz Aşımı


En yalnız hissettiğim anlarda dinlediğim şarkılardan birisidir. Yarım yamalak anladığımdandır belki de bilmiyorum ama düşünmeme de fırsat veren bir şarkı aynı zamanda. Gözümü kapattığımda yükseklerden düşüşümü görürüm hep nedense. Belki de hissettiklerimin hep uçlarda gezmesinden kaynaklanıyor bu. Ortası yok bende. Bu zamana kadar hiç " Aman bi şekilde hallolur nasıl olsa " diyemedim mesela. Ya da ne biliyim bunu da azcık seviyim,bundan da azcık nefret ediyim yok. Her zaman iyi değil bu kadar uçlarda gezinmek. Bir gün gelip de tökezlersem,ne derece yukardan dibe vuracağımı kestiremiyorum. Arada bir aşağıya doğru bakınca kendimi frenlemem gerektiğini fark ediyorum ama.. Nafile. Huy işte vazgeçemiyor insan. Çok bağlanmak,çok sevmek,çok alışmak,çok sahiplenmek,aşırı nefret,aşırı alınganlık vs.. Bunlar hep bana aitler. İnsanın kendini bilmesi de iyi tabi. Belki de sıradanlaşmamı engelliyor bütün bu duygular. Ben de herkes gibi dozunda yaşasaydım bazı şeyleri bi farkım kalmazdı dimi ama ? Ya da kendimi böyle avutmasaydım..


( Unutmadan;bugün etkisinde kaldığım resim. Böyle bir gökyüzüm olsa ne de güzel olurdu..)




2 yorum:

  1. güzel yazılarını sırasıyla okurken hangi birine yorum yazsam diye düşünüyordum. sonra çok sevdiğim bu şarkıyı tekrar dinledim ve topluca tek yorum yazayım dedim :)

    uzun zaman olmuştu dinlemeyeli.

    yazılarında ne kadar güzel bir anlatım kullanıyorsun.çok keyifle okuyorum.

    ve evet, ben de resimdeki gibi bir gökyüzüne sahip olmak isterim :)

    sevgiler...

    YanıtlaSil
  2. Gönlümden ve elimden geldiğince karalıyorum bir şeyler :) Böyle güzel şeyler duyunca daha çok moral oluyor. Desteğiniz için teşekkürler :))

    YanıtlaSil