Pek de hatırlamak istemediğim saçma bi gündü. Bundan yaklaşık 3 yıl önce falan. Ta ki kuzenimi ve yanındaki zat-ı muhteremi görene kadar. Tamam 'kader'dir bu ama cidden fazla bukadarı da. Sonrasında bilemezdim ki 'CAN' diye nitelendireceğim kişi o zat-ı muhteremmiş meğer.
Muhteremdir kendileri fazlasıyla. Bazen katlanılmaz olduğumu bilirim çünkü :)
Biraz zaman geçer bikaç kez daha karşılaşmalar başlar. Sonra bi durup bakınca 'aynı kafada olmak' deyimi beliriverir karşımda. Aynı şeylere gülersin,daha konuşmadan ne denileceğini anlarsın,vereceği tepkileri kestirebilirsin ve günden güne muhabbetine hasret kalırsın. Sonra bir bakarsın ki 'CAN' olmuş sana,yoldaş,sırdaş,dost olmuş. Daha önce hiç tatmadığın 'erkek kardeş' duygusunu tadarsın. Saatlerce saçmalarsın,gülersin,ağlarsın,biraz da nazın geçer. Kimi zaman çok derinlerde,kimi zaman sığ sularda yüzersin.(Gerçi benim yüzebildiğim pek söylenemez ama.) O hep söyler,çok da doğru söyler. Geç anlarsın ama o seni hoşgörür,susar.. O'nu nerde ve nasıl bulduğunu unutup,kaybetmemen gerektiğini öğrenirsin. Hatalar yaparsın,pişman olursun,ağlarsın. Gözyaşlarını silmez ama ağlamana son verebilir ki bu herzaman daha iyidir. Tek bi cümlesi yeter yeniden gülümsemene..
Sonra bir dilek tutarsın. 'Hep yanımda kal dostum,kardeşim ve 'CAN'ım.'
Benimle kal " F.D "
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder